(zrobić przejście)

См. также в других словарях:

• przejście — n I 1. rzecz. od przejść. 2. lm D. przejść «miejsce, przez które można przejść; przesmyk, ścieżka, droga» Szerokie, wąskie przejście. Podziemne, ukryte przejście. Zagrodzić przejście. Usunąć się z przejścia. Zrobić komuś przejście …   Słownik języka polskiego

• cofać się – cofnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usuwać się do tyłu, wstecz; ustępować, odsuwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tłum cofnął się od sceny, żeby zrobić przejście. Pieszy cofnął się przed podjeżdżającymi samochodami na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podkopać — dk IX, podkopaćpię, podkopaćpiesz, podkopaćkop, podkopaćał, podkopaćany podkopywać ndk VIIIa, podkopaćpuję, podkopaćpujesz, podkopaćpuj, podkopaćywał, podkopaćywany 1. «kopiąc usunąć ziemię spod czegoś, zrobić podkop, jamę, przejście podziemne»… …   Słownik języka polskiego

• przebić — dk Xa, przebićbiję, przebićbijesz, przebićbij, przebićbił, przebićbity przebijać ndk I, przebićam, przebićasz, przebićają, przebićaj, przebićał, przebićany 1. «przekłuć coś czymś ostrym, spiczastym; przedziurawić» Przebić sobie nogę, rękę… …   Słownik języka polskiego

• podkop — m IV, D. u, Ms. podkoppie; lm M. y «podziemny korytarz, przejście pod podłogą, komora podziemna służąca najczęściej do potajemnego przedostania się dokądś lub wydostania się skądś; wydrążenie takiego przejścia» Podkop pod magazyn. Zrobić podkop… …   Słownik języka polskiego

• przekopać — dk IX, przekopaćpię, przekopaćpiesz, przekopaćkop, przekopaćał, przekopaćany przekopywać ndk VIIIa, przekopaćpuję, przekopaćpujesz, przekopaćpuj, przekopaćywał, przekopaćywany 1. «skopać gruntownie, kopiąc spulchnić grunty; także: skopać na nowo …   Słownik języka polskiego

• spacer — m IV, D. u, Ms. spacererze; lm M. y «chodzenie, przechadzanie się, przejście się, jeżdżenie dla przyjemności, dla zdrowia itp.; przechadzka, przejażdżka» Daleki, długi, krótki spacer. Pieszy, konny spacer. Spacer autem, dorożką, saniami. Spacer… …   Słownik języka polskiego

• utorować — dk IV, utorowaćruję, utorowaćrujesz, utorowaćruj, utorowaćował, utorowaćowany «uczynić drogę możliwą do przejścia; przetrzeć szlak, uczynić go gładkim, zrobić sobie przejście w tłoku» Utorować drogę przez zarośla. Utorować sobie drogę wśród tłumu …   Słownik języka polskiego

• zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

• harmonijka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. harmonijkajce; lm D. harmonijkajek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} kształt podobny do miecha harmonii, powstały np. na skutek wielokrotnego zgięcia,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień